zaczęły ginąć kolejne owoce. Następni franciszkanie spoczęli na przyklasztornym cmentarzu. zostało teraz czterech mnichów. Pogrążeni w modlitwie, obserwowali każdego ranka swoje drzewo życia. Laurentius nocami pilnował drzewa, chcąc poznać przyczynę znikania jabłek. Podejrzewał, że które nigdyś zbudowali mnisi dla wygody i bezpieczeństwa, teraz posłużyły komuś do wejścia niepostrzeżenie do klasztoru. Lochy i korytarze ciągnęły się od kościoła NMP i dochodziły do piwnic klasztornych. Drugi tunel zmieniał kierunek na południowy i przechodził poza mury miasta, do podnóża miejskiej góry. Nie dotarł tam, ponieważ w połowie tunelu napotkał na mocną żelazną kratę, zamkniętą na potężną kłódkę. W drugim podziemnym korytarzu nie napotkał przeszkody