pojawił się gorzki grymas.<br>- Dobrze, Stasiu - powiedział. - Kapitanie, proszę.<br>Kapitan wziął słuchawkę. Nie był tym zachwycony.<br>- Tak jest! - zawołał służbiście.<br>- Pani przyjdzie do nas jutro na dziewiątą - rozkazał.<br>- Nie mam wam nic więcej do powiedzenia - odparła dumnie Renata.<br>- A może my mamy pani coś do powiedzenia? Chłopcy, idziemy.<br>I znikli. Milczeliśmy chwilę. Wziąłem mój paszport ze stołu. Niestety, kapitan zdążył mnie wpisać do swego pamiętnika.<br>- Może zainstalowali tu gdzieś podsłuch? - zatroskała się Renata. - Najpewniej w telefonie.<br>- A może ja powinienem tu zamieszkać, żeby cię bronić przed rewizjami? - zirytował się jej tatuś.<br>- Nie życzę sobie, żebyś mnie bronił przed czymkolwiek! To mnie