Moja edukacja filmowa wyprzedziła niewątpliwie książkową, co było oczywiście znakiem czasu, jako że byłem jednak dzieckiem XX wieku, jakby ta jego pierwsza połowa nie przypominała bardziej XIX-ty. Zanim przeczytałem "Quo Vadis", dowiedziałem się już z filmu o Ligii, Ursusie i Winicjuszu. Kinematograf też opowiedział mi o przejściu Żydów przez Morze Czerwone, zanim uczyniła to Biblia na lekcjach religii. Moją kinową inicjację zresztą można by porównać z zaczynaniem lektur od pergaminowych manuskryptów i inkunabułów, skoro pamiętam takie filmowe seanse, podczas których wyświetlano na przykład dramat w dwunastu aktach i po każdym akcie następowała przerwa na lemoniadę i cukierki, poprzedzona napisem "dalszy