niespójność statusu społecznego. Przedstawiciel obozowej władzy więźniarskiej średniego szczebla miał pewien zakres władzy, lecz nie miał wyjątkowo atrakcyjnych dóbr ekonomicznych, którymi z kolei dysponował podporządkowany mu więzień. Rozpoczął się niezwykle ważny dla samoobrony więźniów okres małego przekupstwa. Za masło, cebulę, cukier lub wędliny można było ratować siebie lub innego człowieka. Można było kupić parę dni wypoczynku dla chorych i ostatecznie wyczerpanych, a nawet pracę pod dachem. Można było kupić dobry humor władzy, którą bardziej interesowało smaczne jedzenie niż pilnowanie porządku w bloku i przy pracy. Dzięki owym interesom nawiązywał się dialog, który kruszył barierę miejsca w obozowej strukturze i wprowadzał wyłom w