Europa roztkliwiła się tego dnia nad losem nieszczęsnego miasta do prawdziwych, nie glicerynowych łez. Starsi panowie całego świata wspominali z rozrzewnieniem lata młodości, "Moulin Rouge", "Maxima", midinetki i manekiny. Księża z ambon napomykali mglisto o karze bożej i nawoływali do pokuty. W izbie deputowanych siwy, nieśmiertelny Briand napadał na komunistów.<br>Nazajutrz stacje odbiorcze kontynentu pochwyciły po długiej przerwie pierwsze radio z Paryża. Depesza donosiła o pożarze, o rozprężeniu i o dalszych postępach epidemii.<br>Wypadki następnych miesięcy odwróciły, siłą rzeczy, na długo uwagę Francuzów od ich nieszczęsnej stolicy, z której otrzymywane systematycznie wiadomości były po dawnemu mało pocieszające.<br>Korzystając z ciężkiego położenia