uchronić przed ich powtarzaniem. Postrzegał dzieje jako swoisty katalog bolesnych doświadczeń do uniknięcia i osiągnięć do poprawienia diametralnie inaczej niż Owidiusz w Metamorfozach "Aurea prima sata est aetas").<br><br>My w Polsce najwyraźniej wolimy Owidiusza, a w karty przeszłości zaglądamy, by znaleźć w nich obojętne jak wątpliwy, ale tytuł do samochwalstwa. Nic dziwnego, że ulubionym naszym dziejopisem narodowym okazuje się ostatnio obsypywany nagrodami, tytułami i pieszczotami Norman Davies. Jest Anglikiem, więc kiedy schlebia naszym przodkom i nam pośrednio, a robi to systematycznie, opatrzone to zostaje rękojmią obiektywizmu. Cudzoziemiec przecież, patrzący z oddali! Nie ma takiego umacniającego sarmackie samozadowolenie stereotypu, którego by Davies swoją angielskością