babcią u stóp Świątyni Westy, osłaniając się umbrelką koloru pervenche od promieni słońca powiedziała na mój widok: <br>- Witaj. Że też wysroczyłeś mnie na tym ustroniu ukrytą w dodatku pod parasolką. <br>- Może to sprawił właśnie kolor tej parasolki - odpowiedziałem, siadając obok niej.<br>- Co tam u ciebie? - w jej głosie zabrzmiała troska - Nie bardzo? <br>- Przeciwnie - zaprzeczyłem. - Wszystko w porządku. Dlaczego uważasz, babciu, że - nie bardzo? Wyjęła z torebki lorgnon i przyjrzała mi się uważnie:<br>- Zdupiesiały mi trochę wyglądasz. <br>- Ależ nie. Raczej - wzruszony. <br>- I cóż to cię tak wzruszyło? <br>- To, że cię znowu widzę. I to taką, jak... dawniej.<br>- E tam, takie gadanie. Pierdolajdum klajstrum