napisał o stosunku Brzozowskiego do katolicyzmu. "&lt;q&gt;...Jakby to były sprawy życia i śmierci&lt;/&gt;"<br>Pisząc na wstępie swej książki o pierwszych czytelnikach Brzozowskiego, Miłosz stwierdza, że "&lt;q&gt;albo nie rozumieli go wcale, albo rozumieli co trzecie zdanie&lt;/&gt;", "&lt;q&gt;kampanie Brzozowskiego... przysparzały mu entuzjastów wśród młodzieży, byli to jednak na ogół tylko uczuciowi sprzymierzeńcy&lt;/&gt;". Ocena zdaje mi się słuszna. Ale w czym tkwić mogła ta siła jego działania na "uczuciowych sprzymierzeńców", magia, której sam uległem do tego stopnia, że spotkanie z Brzozowskim do dziś uważam za jedną z najważniejszych dat mego życia. Gdybym był rzadkim wyjątkiem, miałoby to znaczenie czysto osobiste, ale reakcja moja na