zauważyłem, że wielu z nich potrząsa ręką żony, a ignoruje córkę i wnuczkę. Obawiałem się, że Tereska wyciągnie nagle z torby drukowane w mojej piwnicy publikacje o zbrodniach stalinowskich w Polsce i rozda staruszkom. Ale Tereska uszanowała wieczny odpoczynek dziadzia, wzięła pod rękę Renatę i wkrótce doczekałem się obu pań. Odłączyły się od wdowy, żeby swoim opozycyjnym widokiem nie mącić uroczystości. Renata nie starała się ukryć siwego pasma włosów nad czołem.<br>- Witam bohaterkę - powiedziałem. - Ciężko było w kazamatach?<br>- Nie siedziałam za lizusostwo jak ty kiedyś - odparła z wrodzonym taktem Renata.<br>- Jeszcze nie wszystko stracone - odparłem, dotknięty do żywego. - Jeżeli teraz pójdę