Pod naciskiem chrzęstnoszkieletowych drapieżników i w ścisłym związku z ich ewolucją postępowała ewolucja ryb kostnoszkieletowych. Miały do wyboru: albo rozwijać bierną ochronę pancerza, albo raczej doskonalić umiejętności szybkiego pływania w otwartej toni wodnej. Wyrazem konsekwentnego trzymania się tej właśnie tendencji są zdarzenia ewolucyjne wiodące do ryb cienkołuskich (czyli ościstych) Teleostei. Odnosi się to zwłaszcza do zaniku skórnego pancerza z ganoidalnych łusek, przeszkadzającego w doskonaleniu lokomotorycznych i hydrodynamicznych cech. Zanik, lub choć redukcja okrywy łuskowej jest generalną właściwością ryb przechodzących do życia w pelagialu mórz czy wód słodkich. Inwestowanie deficytowego fosforanu w pancerz służący do biernej ochrony traci sens, jeśli można uniknąć