w sposób naturalny i każdy z nas jest integralną samotnością, ale wspaniale jest budować więzi i się na nich opierać. Jest tak wiele sił niesprzyjających wokół, że bez dodatkowej tarczy łatwo się poddać.&lt;/&gt; <br>&lt;who3&gt;G.: Jesteś osobą, która gubi się w nadmiernej ilości zmiennych? Musisz mieć swoje constans?&lt;/&gt; <br>&lt;who4&gt;A.M.J.: Oj, tak. Moje constans to moja rodzina i mały domek na Żoliborzu. Mój syn Franek ma teraz pięć lat, a Staś niedługo skończy trzy. Czasami, kiedy miewam jakieś stany depresyjne, moje dzieci natychmiast przywracają mnie do pionu tak abstrakcyjnymi zagadnieniami jak "Mamusiu, odpadła mi głowa od robota!". Potykanie się o klocki pozwala