świetnie - ucieszyła się. - Ja tak nie umiem o podobnych rzeczach rozmawiać. Nic się na tym zupełnie nie rozumiem. Drozdowski przysunął się z krzesłem do Kotowicza.<br>- Chodzi o taką rzecz, proszę pana. Pani Staniewiczowa posiada pewne oszczędności w złocie i biżuterii.<br>- Rozumiem, rozumiem - przytaknął Kotowicz. - Chciałaby to teraz spieniężyć.<br>- Bardzo słusznie! Pochwalam. Pieniądz powinien żyć, obracać się, ruszać. Wszystko rozumiem. Załatwione. Służę ze swej strony wszelką pomocą. Kiedy się mam u drogiej pani zjawić?<br>Pani Kasia spojrzała na Drozdowskiego: - Jutro chyba?<br>- Tak, najlepiej jutro - potwierdził z czarującym uśmiechem. W południe, powiedzmy.<br>- Słusznie! - pochylił głowę Kotowicz. - Szybkość decyzji jest połową wygranej. Jutro w