w moczu dobowym pozwala się zorientować o wielkości wytwarzania kortyzolu. Istotne znaczenie ma unieczynnianie w nerkach kortyzolu, przez konwersję do kortyzonu, dzięki czemu nie dochodzi do blokowania swoistego receptora mineralokortykosteroidów.<br>Jak już wspomniano, metabolity kortyzolu są oznaczane w moczu jako 17-hydroksykortykosteroidy w reakcji Portera i Silbera. Jako tzw. chromogeny Porter-Silbera oznacza się steroidy zawierające 21 atomów węgla oraz konfigurację 17, 21-dihydroksy- i 20-keto- w łańcuchu bocznym. Głównymi składnikami puli 17-OHCS w moczu są tetrahydrokortyzol, allotetrahydrokortyzol, tetrahydrokortyzon i kortyzol. Warunki reakcji Portera i Silbera spełnia też deoksykortyzol, który w warunkach fizjologicznych jest wydalany tylko w śladowych ilościach