parlamentarnej.<br>Inny przejaw racjonalizacji wystąpił w przepisach ograniczających prawo rozwiązania Zgromadzenia Narodowego. Według konstytucji głos decydujący w jej kwestii miała Rada Ministrów, a wprowadzano je dekretem prezydenta Republiki, jeśli zaistniały wyraźnie określone warunki. Zaliczano do nich odmowę udzielania rządowi votum zaufania (art. 49), bądź wyrażeniu mu votum nieufności (art. 50). Racjonalizacja systemu widoczna jest w następujących przepisach konstytucji: a) kwestię votum zaufania mógł postawić tylko premier i tylko na podstawie upoważnienia Rady Ministrów, b) odmowa udzielenia votum zaufania, lub wyrażenie votum nieufności mogły nastąpić tylko absolutną większością głosów, c) prawo rozwiązania parlamentu nie mogło być stosowane w okresie pierwszych 18 miesięcy