co już nie jest dziecięcym lękiem przed nocną marą, tylko zarysem życia.<br>Gdyśmy wjechali pomiędzy domy Wsi, późny tego wieczoru i niski jeszcze księżyc zrównał się akurat z kapułą cerkiewki i krzyż na szczycie, odmienny niż na kościele w Miasteczku, z ukośnym u spodu ramieniem, przesunął się w takt kroków Rajki przez jego wielką miedzianożółtą tarczę.<br>Ojciec nie szukał cienia, nie krył się - Wieś była pusta, w oknach rzadko gdzie się świeciło, a budynek będący siedzibą ludzi w Mundurach stał ciemny i milczący.<br>Droga wznosiła się wśród opłotków lekko pod górę, a gdy dwa rzędy domów już się skończyły, skręcała w