może posunąć dalej świadomość malarstwa w Polsce, dalej od socrealistycznych zakłamań, którymi od 1948 roku była karmiona młodzież malarska w Polsce, dalej od koniunkturalnej sieczki. Dzisiejsza zaś "ofensywa nowoczesności" może być pogłębiona niezależnie, twórczo, i, przez każdego z malarzy dla siebie, swobodnie odkrytą nauką zawsze żywej przeszłości.<br><br>[lipiec/sierpień, 1956]&lt;/&gt;<br><br><br><br><br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Ścieżki malarskie&lt;/&gt;<br><br><br><br><br><br>&lt;gap&gt;<br>Makowski, Kisling, Zawadowski - "sława i chwała" - ten tytuł powieści Iwaszkiewicza pasuje mi do moich wspomnień o tych trzech artystach. Do jakiego stopnia sława nie znaczy nic. Ani w sensie pozytywnym, ani zresztą ujemnym. Ile razy sława zależy od czynników drugo- i trzeciorzędnych, mody, zręcznej reklamy, wypadku - geniusz, autentyczność wizji