uściski, powszechny szloch. BIAŁA SPIKERKA<br>klaska w zachwycie. Do SZAREJ SPIKERKI, która patrzy<br>ponuro, podbiega bokiem-chyłkiem CHŁOP (ojciec) i coś<br>jej próbuje powiedzieć. Ruch rąk bezradnych dziewczyny.<br>Ostatni reflektor na kubkach wzniesionych.<br>SCENA DRUGA<br>Powracające światło ukazuje znowu obie SPIKERKI zajęte<br>malowaniem ust. Na środku sceny paryskie łóżko Juliusza<br>Słowackiego. Wchodzi, całkowicie na biało, z białym bukietem w ręce, Salomea<br>Be!cu, 1-o voto Słowacka, MATKA<br>Poety.<br>MATKA podchodząc niepewnym krokiem do BIAŁEJ SPIKERKI Niech będzie pochwalony...<br>BIAŁA SPIKERKA przerywając malowanie Co proszę?<br>SZARA SPIKERKA też przerwała malowanie i przygląda<br>się MATCE.<br>MATKA Powiedziałam "niech będzie pochwalony"...<br>Bążur... &lt;page nr=168&gt;<br><br><br><br>BIAŁA