wśród ludu i nie zabrzmiały słowa gratulacji, jakie wedle zwyczaju składa się zawsze przy elekcji biskupiej" (fit murmur in populis, nec resonat vox congratulationis, sicut semper solet in tempore episcopalis electionis)26. Nie były to już czasy plemienne, więc książę zlekceważył głos ludu, co zresztą spowodowało poważne zaburzenia w państwie. Szemranie tłumu nie miało już mocy stanowiącej, wciąż jednak pozostawało tradycyjną formą wiecowej dezaprobaty, podobnie jak potrząsanie włóczniami było równoznaczne z akceptacją decyzji.<br>Ani potrząsanie orężem, ani chóralny pomruk nie dawały możliwości policzenia głosów. Nikt zresztą nie zamierzał ich liczyć. Nie było to głosowanie, lecz aklamacja. W ten sposób wypowiadał się