dzieci własnych wychowawców.<br>"Czy gwiazdy sypiają z wilkami?" - spytałem wtedy wprost, czerwieniąc się okropnie i czując jak głupiec.<br>Wiatr Na Szczycie nie wyśmiał mnie. Na twarzy miał wyraz absolutnej powagi.<br>"To się zdarza. Nie mogę zaprzeczyć. Ale nie jest to regułą ani obowiązkiem, ani przymusem. Przede wszystkim liczy się zaufanie."<br>"Tak jak ja i Pożeracz Chmur?"<br>"Bardzo podobnie."<br>No i jestem "gwiazdą" dla Wiatru Na Szczycie. Razem łazimy po zboczach wulkanu, polujemy, łamiemy kolejne drewniane miecze podczas ćwiczeń, gdy zbieram sińce, połajanki i pochwały. Tych ostatnich jest coraz więcej. Staram się. Kto wie, czy nie trzeba będzie wziąć do ręki prawdziwego miecza