W centralnej &lt;name type="place"&gt;Polsce Katyń&lt;/name&gt; śmiało mógł być wzięty za usprawnione i zwielokrotnione wydanie masowych egzekucji w &lt;name type="place"&gt;Wawrze&lt;/name&gt; i &lt;name type="place"&gt;Palmirach&lt;/name&gt; na przełomie 1939 i 1940 roku. W 1943 roku znano już złowrogie nazwy: &lt;name type="place"&gt;Oświęcim, Treblinka&lt;/name&gt;. Właśnie trwała pacyfikacja &lt;name type="place"&gt;Zamojszczyzny&lt;/name&gt;. Tuż po rozgłoszeniu rewelacji katyńskiej Niemcy przystąpili do ostatecznego "rozładowania" gett żydowskich. Tego samego słowa, "rozładowanie", używano w &lt;name type="org"&gt;NKWD&lt;/name&gt; na określenie zagłady obozów jenieckich.<br>Mieszkańcy &lt;name type="place"&gt;Kresów Wschodnich&lt;/name&gt;, którzy doświadczyli radzieckiej okupacji, zwłaszcza ci rozproszeni po archipelagu &lt;name type="org"&gt;Gułag&lt;/name&gt;, nie mieli powodów, żeby wątpić o odpowiedzialności &lt;name type="place"&gt;ZSRR&lt;/name&gt; za mord na oficerach. Zgładzenie wszystkich więźniów, którzy nie zostali na czas ewakuowani w głąb &lt;name type="place"&gt;Rosji&lt;/name&gt; po napaści &lt;name type="place"&gt;III