tak by tworzyły zwarta kompozycję. Te wycinanki, a także papierowe ozdobne firanki cięły kobiety, konkurując ze sobą, która ładniej przystroi izbę. Papier kupowały u domokrążnych handlarzy żydowskich bądź w sklepikach. Nie był drogi, toteż zdobiono wycinankami ramy, szopki, gwiazdy betlejemskie. Tam, gdzie wycinanka przyjęła się w środowisku, rozwijała się szybko. Trwała od połowy XIX w. po I wojnę światowa, a więc ci, którzy w dzieciństwie byli świadkami jej narodzin, mogli dożyć do czasu jej zmierzchu. To, że wycinanki cięto jeszcze w latach siedemdziesiątych XX w., zawdzięczamy umiejętnościom kobiet, które wcześniej zdobiły nimi izby. <br>&lt;page nr=106&gt;<br> Szybko powstawały ośrodki, w których krystalizowały się formy