U podstaw Wolterowskiego tempa konwersacji leżała krótkość przeciętnej wizyty, podyktowana dużą ich częstotliwością. Chciał z jednej strony w krótkim czasie powiedzieć rozmówcom wszystko, co pragnęli wiedzieć (a chcieli wiedzieć wszystko), z drugiej zaś strony chciał dowiedzieć się wszystkiego o ich zapatrywaniach.<br><br>Nie tylko przyjmowanie dużej liczby gości wyznaczało rytm życia Woltera po osiedleniu się w Ferney. Tworzył. Tworzył dużo. Był bardzo wydajny. A wydajność w pisarstwie sprowadza się do łatwości i szybkości pisania. Z dużą wydajnością szła w parze różnorodność form gatunkowych, w jakich się wypowiadał. Spod jego pióra wychodziły utwory literatury pięknej (tragedie, epopeje, ody), traktaty naukowe, słowniki, broszury publicystyczne