mają rozpocząć opuszczanie miasta, bojowe pozostają na pozycjach, lecz nie wolno im strzelać bez rozkazu&lt;/&gt; (P. Łossowski: O decyzji puszczenia Wilna w 1939 roku. "Zeszyty Historyczne" nr 85 z 1988 r., s. 213-215).<br>Spowodowało to dodatkowy chaos, a część dowódców niższego szczebla nawet oskarżała autora tego rozkazu o zdradę. Wskutek tego wkraczający czerwonoarmiści napotkali w mieście i na jego przedpolach nieliczne ośrodki oporu ochotników i działających wbrew rozkazowi pododdziałów. Znacznie lepiej został przygotowana obrona Grodna, gdzie zdołano zgromadzić znaczniejsze siły. Lecz zanim jeszcze nastąpił atak wojsk radzieckich, w mieście doszło do zamieszek i działań dywersyjnych. Przyczyną tych pierwszych było otwarcie w