tym okresie, poza wspomnianą broszurą Trzpisa, osobnej książki o sobie. Interesujące, że w procesie formowania owego kanonu wystrzegano się wszelkiego dogmatyzmu i doktrynerstwa. Nie znalazł się w nim na pozycji naczelnej Przybyszewski jako powieściopisarz i dramaturg, mimo że w sposób najdobitniejszy sformułował ideały estetyczne epoki, znalazł się w nim natomiast Żeromski. Krytyka zdołała narzucić wypracowany przez siebie kanon na długo, obowiązywał on bowiem i w czasie, w którym Młoda Polska była zjawiskiem już historycznym. Respektują go niektóre przynajmniej książki opublikowane kilkadziesiąt lat po roku 1918, który zwykle uznaje się za końcową datę tego okresu. <br>Z uformowaniem kanonu wiąże się kolejna sprawa