czasu mi się to udaje - mówi Żmijewski. Być może to właśnie bezwzględna, pozbawiona sentymentów perspektywa, z jaką bada ludzką kondycję, stanowi o wyjątkowości jego sztuki. Artysta eksperymentator staje się wiwisektorem człowieczeństwa. Albo, jak kto woli, jest po prostu szczery. Ta szczerość bywa dla widza trudna do zniesienia. <br><br>W 2002 roku Żmijewski wziął udział w zorganizowanej przez profesora Grzegorza Kowalskiego, poświęconej sprawom ostatecznym wystawie "Co widzi trupa wyszklona źrenica". Pokazał film "Karolina" - kilkunastominutowe spotkanie z dziewczyną cierpiącą na osteoporozę. W zaawansowanym stadium choroby bohaterka przez cały czas znosi niewysłowiony ból. Żmijewski pokazał na ekranie kilkanaście minut czystego, trudnego do wyobrażenia cierpienia. <br><br>Bohaterem