wiosnę 1943 roku, już nie z listów, lecz z list katyńskich ogłaszanych przez Niemców w miarę identyfikacji ofiar ekshumowanych z dołów śmierci w lasku pod &lt;name type="place"&gt;Smoleńskiem&lt;/name&gt;.<br>Ci z Polaków, którzy nie zaznali okupacji radzieckiej, a jedynie hitlerowską, w pierwszej chwili mieli wszelkie podstawy, by nie ufać niemieckim doniesieniom, że to &lt;name type="place"&gt;Związek Radziecki&lt;/name&gt; był sprawcą zbrodni. W centralnej &lt;name type="place"&gt;Polsce Katyń&lt;/name&gt; śmiało mógł być wzięty za usprawnione i zwielokrotnione wydanie masowych egzekucji w &lt;name type="place"&gt;Wawrze&lt;/name&gt; i &lt;name type="place"&gt;Palmirach&lt;/name&gt; na przełomie 1939 i 1940 roku. W 1943 roku znano już złowrogie nazwy: &lt;name type="place"&gt;Oświęcim, Treblinka&lt;/name&gt;. Właśnie trwała pacyfikacja &lt;name type="place"&gt;Zamojszczyzny&lt;/name&gt;. Tuż po rozgłoszeniu rewelacji katyńskiej Niemcy przystąpili do ostatecznego