niosła charyzmę odświętności, jak niedziela po dniach znoju i trudu. Patrząc z tej perspektywy, przeciwstawiano pracę odpoczynkowi, codzienność świętu, czarna izbę - białej, a codzienne odzienie - niedzielnemu strojowi. <br>Szczególnym wyrazem pobożności i potrzeby odświętności było zdobienie świętych wizerunków. Czyniono to, by wyróżnić miejsce święte, oddzielić je od przestrzeni "brudnej", od codzienności, a zarazem, by oddać część postaciom, występującym na obrazach. <br>Decydujący wpływ na ocenę obrazów miał temat przedstawienia, dopiero na dalszym planie występowały upodobania estetyczne. Jeszcze teraz, kiedy w trakcie badań etnograficznych niezręczny student zapyta starsza kobietę, wskazując na kilka obrazów Matki Boskiej: który obraz jest najładniejszy, otrzyma odpowiedź: wszystkie są piękne! Przecież