manifestacje publiczności, czasem przeciw rojalistom, czasem antynapoleońskie; najgłośniejszym wydarzeniem tamtych lat było wystawienie z niezwykłym przepychem Nieszporów sycylijskich Delavigne'a w 1819 roku. Odtąd Delavigne'a traktowano jako prekursora i ważną postać romantycznego teatru, a w Odéonie pod koniec lat dwudziestych, gdy jdyrektorem został przedsiębiorczy François Harel (1829), który skompletował świetny zespół aktorski i wydał ogromne sumy na dekoracje, odbywały się premiery pierwszych francuskich dramatów romantycznych - Hugo, Dumasa, Alfreda de Vigny...<br>Odéon, w odróżnieniu od dwóch pozostałych teatrów subwencjonowanych, mógł pozwolić sobie na większą swobodę repertuarową. Usytuowany na lewym brzegu Sekwany, poza teatralnym centrum miasta, nie gościł "lepszej" publiczności, sala często świeciła pustkami