role zdawało się potwierdzać jego ambicje zostania prawdziwym aktorem. Kiedy w 1987 roku zagrał Ryśka w ekranizacji prozy &lt;name type="person"&gt;Marka Hłaski&lt;/&gt; &lt;name type="tit"&gt;"Sonata Marymoncka"&lt;/&gt;, ostatecznie zerwał rodzinne więzy. Udowodnił zarówno krytykom, jak i widzom, że jest bardzo dobrym aktorem. Późniejszy udział w &lt;name type="tit"&gt;"Krótkim filmie o miłości"&lt;/&gt; Krzysztofa Kieślowskiego był tylko potwierdzeniem jego aktorskiego kunsztu i talentu.<br>Jednak po &lt;name type="tit"&gt;"Krótkim filmie...&lt;/&gt;" nastąpił zaskakujący spadek formy, być może spowodowany zmianą ustroju w naszym kraju. Początek lat 90. przyniósł w polskim kinie falę produkcji wyzwolonych, lecz także wyzbytych treści. Stąd wzięła się popularność takich artystów, jak Pasikowski czy Machulski. &lt;name type="person"&gt;Lubaszenko&lt;/&gt; z aktora grającego w kinie ambitnym