rozdziale czwartym (np. s. 53). Z dużą znajomością strony prawnej autor analizuje w nim poszczególne fazy kwestii alzacko-lotaryńsakiej, by na jej tle zobrazować przemiany, jakie dokonywały się stopniowo w stosunku socjaldemokracji do tego problemu.<br>Na przykładzie wypowiedzi niektórych posłów autor ilustruje proces stopniowego przechodzenia socjaldemokracji z pozycji protestu przeciw aneksji Alzacji i Lotaryngii i żądania plebiscytu poprzez projekt neutralizacji tych ziem do ostatecznego uznania istniejącego stanu rzeczy. Po zniesieniu ustawy wyjątkowej przeciw socjalistom SPD przeniosła punkt ciężkości krytyki na dziedzinę stosunków wewnętrznych, co w danym wypadku znalazło wyraz przede wszystkim w atakowaniu odrębnej i krzywdzącej ludność tych ziem konstytucji. Była