Nie znany nam tłumacz zredagował przekład na podstawie dwu dzieł: Daresa Frygijczyka Historia de excidio Troiae i Diktysa Kreteńczyka Ephemeris belli Troiani. Oba te utwory, spisane prawdopodobnie w IV i V w. n.e., były falsyfikatami, które długo uchodziły za relację naocznych świadków upadku Troi. Zamiast "falsyfikat" można by powiedzieć "apokryf". Jeśli Iliadę uznać za tekst kanoniczny dla wydarzeń trojańskich i jeśli w mnożeniu szczegółów, Homerowi nie znanych, dopatrywać się tej samej co w apokryfach biblijnych pasji wypełniania miejsc pustych i modelowania ich na kształt stosunków, obyczajów i realiów pisarzowi najbardziej znanych - to dzieła Daresa i Diktysa są apokryfami.<br>Zjawiskiem znamiennym