że raz mówi się tak, a za chwilę co innego. Bardzo wielu z namiętnych wielbicieli Stalina zrobiło później kariery w roli antykomunistów". Dalej by mnie to nie obchodziło, gdyby nie wymienienie jako ministranta czerwonej mszy - Antoniego Słonimskiego. Zgoda, Pan Antoni dopuścił się strasznej zbrodni - wrócił do kraju, napisał kilka wierszy aprobujących nową rzeczywistość, potępił decyzję Miłosza o pozostaniu na Zachodzie. Równocześnie jednak starał się w niełatwych przecież warunkach występować w obronie zdrowego rozsądku, zagrożonego ideologicznym szaleństwem. Odwaga nie ma stałej ceny. Można było wiele zapłacić w latach pięćdziesiątych za taki drobiazg, jak krytyka bzdurnych podręczników czy uwaga, iż dowcip jest bronią