i nieskończoność zbioru cech, wynikająca z samej natury oraz wszechzwiązku przedmiotu z jego otoczeniem bliższym i dalszym. Praktyka działalności ludzkiej wskazuje na konieczność posługiwania się ograniczonymi i skończonymi zbiorami cech, zarówno wtedy, gdy z założenia uwzględnia się tylko wybrane aspekty natury przedmiotów, jak i wówczas, gdy uwzględnia się wszystkie możliwe aspekty. Uniwersalnymi przesłankami wpływającymi na rozwiązanie problemu nieograniczoności i nieskończoności zbiorów cech są - występujące w danym miejscu i czasie - realne możliwości oraz bariery badawczo-projektowe, a także względy poznawcze, utylitarne i prakseologiczne. Stosowanie tych przesłanek w procesie weryfikacji prowadzi do wydzielania cech istotnych (uwzględnianych w dalszych operacjach) i cech nieistotnych (pomijanych