spojrzał w tamtą stronę. Zdecydowanym krokiem zbliżył się do ostatniej posesji, pchnął furtkę i zanim zniknął mi z pola widzenia, omiótł wzrokiem okolicę.<br>Nie mogłem tam tkwić dłużej bez wzbudzania podejrzeń, więc ruszyłem w stronę Poznańskiej. Zaparkowałem na poboczu. Wyjąłem aparat fotograficzny - niewielki kompakt, ale z zupełnie przyzwoitym zoomem i automatyką, którą można było w razie potrzeby wyłączyć. Wróciłem do domu Rudego pieszo. Nikogo nie spotkałem, chociaż nie byłem pewny, czy ktoś nie zauważył mnie przez okno.<br>Stanąłem w cieniu za pniem potężnego drzewa na wysokości zatoczki do zawracania, za domem, do którego wszedł Zenek. Zrobiłem kilka zdjęć, stosując długi czas