zawsze, ale wyraża to w nowym języku, przy pomocy innych kategorii. Jego teoria jest "nowoczesna" nie przestając być "reakcyjną". Idee schmittiańskie przynależą do Konserwatywnej Rewolucji nie tylko dlatego, że podobnie jak Moeller van den Bruck, Spengler czy bracia Jüngerowie odczuwał odrazę do <orig>demoliberalnego</> systemu Republiki Weimarskiej i chciał wprowadzenia rządów autorytarnych, ale także dlatego, że dzieli z nimi, tak jak z innymi rewolucyjnymi konserwatystami, skłonność do widzenia rzeczywistości jako czegoś wielokształtnego, pełnego paradoksów i barw. Także i Schmitt jest "nominalistą" (w bardziej publicystycznym tego słowa znaczeniu) wrogim wszelkim abstrakcjom, ogólnym teorematom, "uniwersalistycznym" doktrynom i hasłom, które czynią ślepym na realną, pulsującą