dalej... Zatorze. Chciał czym prędzej zawrócić, ale uchwycony w gwieździsty szpaler, nie mógł nic zrobić - dryfował posłusznie w kierunku kamienic. Jeszcze chwila i spośród fioletu, gwiazd i domów wyłonił się obrysowany niebem masyw wieżyczki. Niczym szybowiec niemogący złapać właściwego wiatru, w ostatniej chwili chwycił się barierki i wylądował tuż za balustradą. "Ha! masz, pijaczku, za swoje. Ta karczma Rzym się nazywa!" - pomyślał zrezygnowany. Dał się omotać oczom Ewy jak szczeniak! Bajerant! Po pijaku potrafił zakochać się nawet w krześle. Co teraz? Trzeba było siedzieć i słuchać, choćby nawet Owiewki. Wysiadka - przed nim rozsiadło się Zatorze łypiące złowrogo światłami, z rozwianą czupryną