pominięty w prologu mit dla longobardzkich wojowników. Ich wygląd zewnętrzny, a zwłaszcza fryzury, został przedstawiony na freskach w ufundowanej przez królową Teodolindę bazylice św. Jana w Monzy. Freski się nie zachowały, ale zostały opisane przez Pawła Diakona. Stąd wiemy, że Longobardowie na początku VII w. mieli podgolone karki, za to bardzo długie włosy rozczesane na środku głowy w taki sposób, że okalały twarz i łączyły się z brodą22. Wygląd zewnętrzny mężczyzn manifestował ich przynależność plemienną i status wojowników przez czytelne nawiązanie do mitu o Freji, Wotanie i przeistoczeniu Winnilów w Longobardów. <br>Etniczne prawo (professio legis) było podstawowym znamieniem plemiennej przynależności człowieka. Pominięcie w