do wzoru kompozycji szkatułkowej zostaje zamknięta swoistą pętlą, gdy jedna z narracji podrzędnych "pochłania" opowieść ramową. Finał to czysto konwencjonalny, toteż pociąga on za sobą wystąpienie najwyższej instancji nadawczej, Autora, który w ostatnim rozdziale mówi o pogodzeniu się z powieścią, takim kształtem powieści, wszystkich jej komponentów (bohaterów, motywacji fantastycznej i baśniowej, samego dysponenta reguł). Wystąpienie Autora nie jest jednak równoznaczne z wystąpieniem Krzysztofa Bieleckiego, lecz kolejnej i ostatecznej już roli, zajmującej najwyższe piętro w piramidzie nadawczych instancji. Jeśli kompozycyjny rygor utworu umacnia autorytet nadawcy, to w tym celu, by mógł on swój autorytet wykorzystać dla pouczenia czytelnika. Metafikcji (a być może