restauracji, bądź pensjonatu dla znajomego, który go o to prosił. W ten sposób, stwarzając pozory zamożności i wielobranżowych kontaktów - nakłaniał ludzi do opowiadania o sobie, a kiedy stwierdzał, że ktoś ma jakieś potrzeby, z którymi nie może sobie poradzić - natychmiast mówił, że dla niego taka sprawa to małe piwo i bez trudności może ją załatwić. Jedynym warunkiem, jaki stawiał, była zaliczka na poczet wydatków związanych ze staraniami o szybkie i rzetelne spełnienie życzeń swojego rozmówcy.<br>Sposób na wędrowanie po kraju z zachowaniem poziomu, jaki przystoi biznesmenowi miał dość prosty - stawał w hotelach, gdzie meldował się pod swoim nazwiskiem, a rachunek za usługi