Rusałka" pani inspektor Radońska z bajecznym apetytem zajadała drugie śniadanie. Jej zielonkawe oczy uśmiechały się do rumianych bułeczek posmarowanych masłem, do poziomek pływających w śmietanie i do pełnego kubka pachnącego kakao. Pani inspektor miała czułe podniebienie i nieludzki wprost apetyt. Nic więc dziwnego, że po takim śniadaniu, kiedy ogarnęła ją błogość, radośniej mogła spojrzeć na świat i cieszyć się życiem. Nic nie potrafiło zakłócić jej dobrego nastroju -nawet nurtująca ją myśl, że jednak do tej pory nie zawiadomiła nikogo o wspaniałych wynikach swego rannego wywiadu. Była mile zadowolona, że to właśnie ona - dopiero co mianowana inspektorem - wpadła na ślad szajki przestępców