może piętnaście minut. Zdążyłem ledwie wody nalać do wiadra i przynieść pod dom. Czegoś takiego to nie widziałem nawet u tych, co dostają po wódce białej gorączki. Okna były uchylone i słychać było potworne hałasy i krzyki. To ona tak wrzeszczała, pani Maryla. Rozpoznawałem tylko pojedyncze słowa. Myślisz, że to burdel - krzyczała - że możesz wpaść na jedną noc? Wynoś się! To rozpoznałem na pewno, bo właśnie otworzyła drzwi na klatkę. A potem strasznie huknęło. Szpakowaty wybiegł, był czerwony na twarzy. Nawet mnie nie zauważył. Kiedy podchodził do samochodu, okno się otworzyło i pani Maryla, która wyglądała, jakby dostała jakiegoś ataku, krzyknęła