lunety), to tyczka &lt;HI rend="italic"&gt;AB&lt;/HI&gt; byłaby widoczna pod kątem &lt;gap&gt;. Stosunek tych dwóch kątów do siebie nazywamy &lt;HI rend="italic"&gt;powiększeniem lunety&lt;/&gt;. Drugą zaletą celowania za pomocą lunety jest wzmocnienie jasności przedmiotu, gdyż przez lunetę obserwujemy obraz przedmiotu powstały z promieni padających na obiektyw, bez lunety zaś tylko z promieni padających na źrenicę oka.<br>Do celowania służy tzw. krzyż nitek (albo inaczej krzyż celowniczy). Tworzą go kreski wyryte na płytce szklanej. Płytkę tę, umieszczoną w miejscu powstawania obrazu w lunecie, obserwuje się równocześnie z obrazem danego przedmiotu. Prosta, przechodząca przez środek krzyża nitek &lt;HI rend="italic"&gt;K&lt;/HI&gt; i środek obiektywu &lt;HI rend="italic"&gt;C&lt;/HI&gt; (rys. 2.15) nazywa się &lt;HI rend="italic"&gt;osią celową&lt;/HI&gt; lunety