na świecie stała i nie zależy w znaczącym stopniu ani od zamożności społeczeństwa, ani od dynamiki zmian gospodarczych. Państwo może skracać czas pracy, dotować rolnictwo, przemysł paliwowy i energetykę, wydawać miliony na działania socjalne i niewiele udaje mu się wskórać. Państwowe programy społeczne mają to do siebie, że tylko 30 centów z każdego dolara trafia do zainteresowanych. Stany Zjednoczone przeznaczyły w latach 1960-1990 ponad 5 bln USD na programy zwalczania biedy, ale sfera ubóstwa nie zmniejszyła się ani na jotę. Przybyło natomiast rozbitych rodzin, wzrastała przestępczość.<br>W USA na swój status materialny narzeka 25 proc. społeczeństwa. Było tak pod koniec