baśniowych zielonych bród.<br>- Nie mówiłam? W tym momencie, wziąwszy rozpęd, Polek rzucił się ku glinianej ścianie. Przebiegł kilkanaście metrów łagodniejszego spadku i straciwszy szybkość, przypadł do stoku, chwytając się kurczowo jakiegoś niewidocznego z góry występu. Trwał tak chwilę przyklejony do ściany, nim się odważył poszukać wolną ręką następnego uchwytu. Powoli, centymetr za centymetrem wspinał się, całym ciałem wciskając się w płytkie żłobiny pozostawione przez ostatni deszcz. Dostał się wkrótce na łatwiejszy odcinek, piaszczysty i porosły trawą. Minął go szybko. Teraz pozostała ostatnia część drogi: pionowa ściana spoistej, wyschniętej na kamień gliny.<br>- Może już starczy? - spytał cicho Kajaki.<br>- Nie. Musi tu dotrzeć