Wilno zajęły. Jak też istnieje w roku 1992, kiedy znalazłem się tam po pięćdziesięciu dwóch latach nieobecności i napisałem wiersz o chodzeniu miastem duchów.<br> Podobnie jak miasta Śląska, Wilno w swoich dziejach przechylało się od jednej kultury do drugiej. Najpierw było osadą kupców ruskich, może z Nowogrodu, z mnóstwem drewnianych cerkwi, które wszystkie znikły, pewnie się spaliły. Wilna to stara nazwa, a pochodzi od rzeczki Wilny, nazywanej za mojej młodości Wilenką, a nawet Wilejką. Kiedy Giedymin przeniósł tu stolicę z Trok, miasto, jako że Wielkie Księstwo miało ludność przeważnie wschodniosłowiańską i prawosławną, ciążyło ku Wschodowi - skoro starobiałoruski był językiem dokumentów urzędowych