z papierem.<br>- Dają papier higieniczny - stwierdziła pani Janina. - Bez mięsa mogę przeżyć, ale bez papieru nie. To jest dla mnie ten próg, którego nie chcę przekroczyć na drodze do zbydlęcenia. Postoi pan ze mną, panie Janku?<br>Nie chciałem wracać ani do domu, ani do Instytutu docenta Jagódki, więc zgodziłem się chętnie, choć papier higieniczny znajdowałem zawsze na gwoździu w kącie pokoju. Melania czyniła wszystko, by mnie do siebie przywiązać. Tutaj sprzedawano tylko po pięć rolek na osobę, moja więc obecność mogła się bardzo przydać pani Janinie. Przypatrywałem się jej twarzy i znajdowałem w niej to, czego dotąd nie zauważyłem mimo wieloletniej