mówiące o braniu danegeldu, zaopatrzone w znak krzyża. Niewątpliwie wraz z wyprawami wikińskimi końca X w. nastąpiło na Wyspach Brytyjskich "odkrycie" Skandynawii jako terenów misyjnych. Od przełomu X i XI w. można mówić o swoistej rywalizacji arcybiskupstwa hambursko-bremeńskiego i misjonarzy anglosaskich w dziele nawracania Skandynawii.<br>Arcybiskup hambursko-bremeński po chrzcie duńskiego króla Haralda Sinozębego (ok. 965 r.) wznowił misję szwedzką. Odinkar Starszy, pochodzący z możnego rodu jutlandzkiego, został konsekrowany na biskupa misyjnego tego kraju. Oprócz niego być może przez jakiś czas przebywał w Szwecji Liafdag - biskup duńskiego Ribe. Odinkar Starszy prowadził także działalność misyjną, ale nie udało mu się nawrócić