sumienie ma, będzie mu ono karą". Ta myśl rosyjskiego pisarza towarzyszyła mi przy pracy nad "Makbetem". U Szekspira pół sztuki to przygotowanie i morderstwo króla, ale przez następną połowę bohaterów gnębią wyrzuty sumienia. Jeśli się to wydobędzie na pierwszy plan, wyraźnie zarysowuje się pytanie: Czy nie ma kary? Szekspir, co ciekawe, ustami samego Makbeta mówi: "Tutaj na tej ziemi karze się za takie czyny".<br>Mój spektakl jest opowieścią o dwóch osobach: o Makbecie i lady Makbet. Na nich się skupiam. Oczywiście, nie możemy grać "Makbeta" jak wydarzenia, które miało miejsce w XI w. W tym sensie dobrze rozumiem zabiegi młodych reżyserów