zatrudnienia trzeba kapitał w miarę równo rozłożyć. W opisanych warunkach wymaga to angażowania się w dziedziny zużywające stosunkowo mało kapitału na jednego zatrudnionego, czyli relatywnie mało kapitałochłonne. Opisane marnotrawstwo kapitału i wynikające z tego szkody dla rozwoju i zatrudnienia występują tylko w gospodarce kontrolowanej politycznie, gdzie dyspozycja kapitałem (decyzje, w co i ile inwestować) pozostaje w gestii państwa, czyli polityków, urzędników oraz związanych z nimi grup. Taka była istota każdego socjalizmu - czy to w wydaniu europejskim, arabskim, czy latynoamerykańskim. Upolitycznienie decyzji inwestycyjnych spycha w cień kryteria ekonomiczne, a pogarda dla rachunku ekonomicznego zawsze szkodzi ludziom, niestety - często w sposób niewidzialny. Prawdziwi