szukać. Wyszedłem na drzewo i zawiesiłem resztę moich skarbów.<br>Następnego dnia wracałem ze szkoły z Maniusiem Podmokłym. Maniuś nie był w sierocińcu, tylko mieszkał gdzieś na Borach. Gdy tak szliśmy razem narzekał, że jest ciągle głodny, bo w domu bieda. Zazdrościł nam - sierotom, że nie wiemy co to głód, bo codziennie dostajemy przynajmniej 3 razy dziennie zupę, a często nawet coś lepszego. Jemu tylko czasami udawało się w naszym sierocińcu załapać się na talerz zupy. Ale bywało to rzadko.<br>Zlitowałem się nad biednym Maniusiem i zabrałem go ze sobą na Nosal. Tym razem nasza wspólna uczta odbyła się na drzewie. Gdy